By 
Spor ve beslenme dünyasında yıllardır süregelen bir tartışma sonunda bilimsel bir karşılık buldu. Illinois Urbana-Champaign Üniversitesi araştırmacıları, kas gelişimi için en tesirli protein kaynağının hangisi olduğunu belirleyen kapsamlı bir çalışma gerçekleştirdi. Şaşırtan sonuçlar, hayvansal proteinin kas geliştirmede bitkisel proteinlerden daha üstün olduğu istikametindeki yaygın inancı kökünden sarsıyor. Çalışma, 20-40 yaş aralığında 28 erkek ve 12 bayandan oluşan toplam 40 fizikî olarak faal iştirakçiyle gerçekleştirildi. Araştırma öncesinde tüm iştirakçiler, bedenlerini sıfırlamak ve deney için uygun hale getirmek emeliyle yedi günlük bir alışkanlık diyeti uyguladılar. Bu hazırlık sürecinin akabinde iştirakçiler rastgele seçimle dokuz günlük vegan yahut omnivor (her şeyi yiyen) beslenme planlarına dahil edildiler.
Protein kaynağının kas gelişiminde oynadığı rol yine değerlendirildi
Omnivor beslenen küme, en az %70 oranında hayvansal protein içeren bir diyetle beslendi. Bu diyet içerisinde sığır eti, domuz eti, tavuk, süt eserleri ve yumurta üzere çeşitli hayvansal besinler yer alıyordu. Öteki taraftan vegan diyeti, bitkisel proteinlerin amino asit içeriğine özel bir dikkat gösterilerek tasarlandı. Araştırmacılar, bitkisel proteinlerin eksiksiz ve hayvansal kaynaklarla karşılaştırılabilir olmasını sağladılar. Değerli bir nokta olarak, tüm iştirakçiler günlük olarak beden yüklerinin kilogramı başına yaklaşık 1,1-1,2 gram protein tükettiler.
Araştırmanın bir başka değişkeni de protein tüketim tertibiydi. Birtakım iştirakçiler günde üç öğünde yaklaşık tıpkı ölçüde protein tüketirken, başkaları beş öğünde farklı oranlarda protein aldılar ve en büyük ölçüsü günün ilerleyen saatlerinde tükettiler. Dokuz günlük araştırma müddetince tüm iştirakçiler her üç günde bir laboratuvarda yük bazlı kas güçlendirme idmanları gerçekleştirdiler. Ayrıyeten, iştirakçilerin laboratuvar dışındaki fizikî aktiviteleri de ivmeölçerlerle takip edildi.
Araştırmacılar, iştirakçilerin bedenlerinin tükettikleri proteini nasıl kullandığını ölçebilmek için yenilikçi bir formül kullandılar. Her iştirakçiye günlük olarak “ağır” yahut döteryumlanmış (D20) su içirildi. Bu prosedür, protein ve amino asitlerin metabolik sentezini izlemenin yaygın bir yolu olarak, bedenin yenilen proteini nasıl değerlendirdiğini net bir formda gösteriyor.
Denemenin sonunda alınan bacak kası biyopsileri, şaşırtan sonuçlar ortaya koydu. Kasın diyetlerdeki iki farklı protein kaynağını sentezleme biçimi arasında hiçbir fark yoktu. Ayrıyeten, proteinin gün boyunca öğünlere eşit formda dağıtılmasının da rastgele bir tesiri görülmedi.
Uzun yıllardır süregelen inanış, hayvansal protein kaynaklarının bilhassa kas oluşturma reaksiyonu açısından bitkisel kaynaklara nazaran üstün olduğu istikametindeydi. Lakin bu son araştırma, daha gerçekçi ve uzun periyodik bir protein alımı modelini yansıtması bakımından evvelki çalışmalardan ayrılıyor.
