By CHP’nin, yolsuzluk ve terör soruşturmaları kapsamında tutuklanan İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin görevden alınan başkanı Ekrem İmamoğlu için sergilediği hareketlerin içerisinde birtakım şirketleri boykot da yer alıyor.
Başta Genel Lider Özgür Özel olmak üzere CHP idaresi; milyarlarca liralık üretim yapıp, devlete milyonlarca lira vergi veren, on binlerce istihdam oluşturan şirketleri ekonomik istikametten sıkıntı duruma sokmaya çalışıyor. CHP, çarpık bir ideolojik bakışla “iktidara yakın olan – olmayan şirketler” ayrımına soyunuyor.
EKONOMİ, CHP’NİN EN BİLMEDİĞİ VE HAZETMEDİĞİ İŞLERDEN
Kurulduğu birinci günden itibaren devletin ve milletin kaynaklarını kullanmaya başlayan, tek parti yönetimi sona erene kadar 27 yıl boyunca da bu gücü mutlak bir düzeyde elinde tutan CHP, muhtemelen bu kolaycı alışkanlığın bir sonucu olarak özgür teşebbüs, üretim, istihdam, ekonomik bedel üzere alanlara çabucak her vakit şaşı baktı.
Cumhuriyet’in birinci yıllarında zati yetersiz olan iktisat ve sanayi alanında – Alkol ve sigara alanındaki teşebbüsler hariç – fazla bir atılım sergileyemeyen CHP iktidarı, Osmanlı’dan devralınan sanayi tesisleri ile kurulan kimi yeni fabrikaları ise verimsiz yönetti.
Geniş ve maliyetli bir bürokratik yönetici takım ile şişkin alt takım, kuruluşları zora sokmaktaydı. Ayrıyeten, bugün bile hangi saiklerle yapıldığı tam olarak anlaşılamamış (!) bilhassa savunma sanayiindeki fabrika kapatmalar da bir realiteydi.
ONUNCU YIL MARŞINA İLHAM VEREN SANAYİCİYE BOYKOT
Cumhuriyetin birinci yıllarının önde gelen sivil girişimcilerinden birisi olan Nuri Demirağ, büyümesini demiryolu üretimiyle gerçekleştirmişti.
Demirağ, bin kilometreyi aşan ölçekte demiryolu üretip, döşeme işini tamamlamıştı. CHP’ilerin çok sevdiği Onuncu Yıl Marşı’nın güftesindeki “Demir ağlarla ördük anayurdu dört baştan.” mısraı Nuri Demirağ’ın demiryolu üretimindeki muvaffakiyetinden alınan ilhamla yazılmıştı.
Buna karşın Nuri Demirağ, kısa bir mühlet içerisinde CHP iktidarının bâtın, açık engellemeleriyle boğuşmak zorunda kalacaktı. Devlet idaresi, çok çeşitli alanlarda üretim yapan Nuri Demirağ’a karşı, ürettiği mamulleri almayarak boykot da uygulamaktaydı.
BAŞBAKANLIK RAPORU: UÇAK FABRİKASI DEVLETLE ÇALIŞMASIN
CHP Hükümetleri, silsile halinde havacılık ve savunma alanında yapılacak teşebbüslere sekte vurmaktaydı.
Başbakanlık müfettişlerince 1949 yılında hazırlanan bir raporda, Demirağ’ın uçak şirketi ile alana yönelik çalışan irili ufaklı birtakım küçük imalathanelerin, periyodun havacılık alanında kamu temsilcisi durumunda olan Türk Hava Kurumu ile alakalarının kesilmesi istenmişti.
Türk Hava Kurumu kısa bir müddet sonra sipariş ettiği uçak ve planörleri satın almaktan vazgeçerek şirketi güç duruma sokmuştu.
CHP, EVVEL UÇAK İHRACATINI YASAKLADI, SONRA FABRİKAYI KAPATTI
Havacılığa tutku derecesinde bağlı olan işadamı Nuri Demirağ’ın gerek sivil gerekse askeri alandaki teşebbüsleri çabucak her seferinde CHP’nin engellemelerine takılmıştı. O denli ki, CHP hükümeti, uçaklar yurtdışına satılmaması için kanun bile çıkartmıştı. Her şeye karşın yılmayan Demirağ, havacılığa geniş bir kompleks anlayışıyla yaklaşıyordu. Bu çerçevede uçuş denemeleri için satın aldığı Yeşilköy’deki bir çiftlik alanına kurduğu havaalanı (Yeşilköy Havaalanı), Avrupa’nın en büyük havaalanı olan Amsterdam Havaalanı ile birebir büyüklükteydi. CHP, havaalanını bir dizi yöntemsiz süreçle Demirağ’ın elinden almıştı. Nuri Demirağ ayrıca pilot okulu da açmıştı.
Ancak vakit içerisinde Nuri Demirağ da pes edecekti. Uçak fabrikasını 1936 yılında kuran Nuri Demirağ, CHP iktidarının evvel ilgisizliği sonra baltalamaları ve nihayet kapatma kararıyla karşı karşıya kalmıştı. Demirağ, periyodun Cumhurbaşkanı ve CHP Genel Başkanı İsmet İnönü’yle bütün uğraşlarına karşın görüşememiş, sonunda kendisine mektup yazmış, lakin bundan da bir sonuç elde edememişti. Nuri Demirağ’ın havacılık merkezli baltalamalara maruz kalmasının benzerleri, tekrar bu alana aşkla düşkün olan Vecihi Hürkuş ve Selahattin Ayan’ın da başına gelmişti.
Mehmet Nuri Demirağ ayrıyeten, havacılık dışında çok değişik alanlarda da üretim yapmak istemiş ama tekrar CHP engellemelerinden ötürü ilerleme sağlayamamıştı. Mehmet Nuri Demirağ, Keban’a baraj yapılmasını gündeme getirmiş, yerli sigara kâğıdı üretimi için de teşebbüslerde bulunmuştu. Nuri Demirağ, 1939’daki Erzincan zelzelesinde de ön plana çıkmıştı. Demirağ evvel depremzedelere büyük maddi yardımda bulunmuş, sonrasında da prefabrik konutlar üretip, teslim etmişti.
ESKİ TESİSLERİ CHP YAPMIŞ ÜZERE ANLATTILAR
CHP yönetimcilerinin üretim ve sanayi alanındaki yaygın bir tavrı da Osmanlı İmparatorluğu döneminde yapılmış fabrikaları, CHP hükümetleri vaktinde kurulmuş üzere gösterme çabalarıydı. Bugün bile CHP cenahında bu çarpıtma revaçta. Bu çerçevede Osmanlı vaktinde kurulan kömür İşletmeleri (TKİ), barut imalathaneleri (MKE), tersaneler, şişe cam üretimhaneleri, santraller, havagazı tesisleri, kumaş fabrikaları (Merinos, Sümerbank), şeker fabrikaları yeni isimler takılıp, CHP yönetiminin sıfırdan kurduğu tesisler olarak anlatıldı, hala da anlatılıyor.
TEK BAŞINA İKTİDARA GELEMEDİĞİNDE DE YENİDEN BİREBİR ZİHNİYET
CHP, çok partili hayata geçildikten sonra bir daha tek başına iktidara gelememişti. 1977 yılında emekli amiral olan Cumhurbaşkanı Fahri Korutürk’ün tek başına iktidar için kâfi milletvekili sayısına sahip olmamasına karşın yöntemsiz bir halde verdiği misyonla Bülent Ecevit tarafından kurulan azınlık hükümeti güvenoyu alamamıştı.
Zaman içerisinde lakin koalisyon hükümetleriyle iktidar ortağı olabilen CHP ya da darbe periyotlarında muvazaayla öbür isim altında kurulan partiler, kuruluş ve tek parti devrindeki bu zihniyeti muhakkak ölçülerde tekrar hayata geçirmişti.
28 ŞUBAT’IN ŞİRKET BOYKOTLARINA CHP’DEN DESTEK
Bu doğrultuda 12 Eylül darbesiyle kapatılan CHP’nin yerine tekrar CHP’liler tarafından kurulan SHP, evvel DYP-SHP koalisyonunda birçok kamu iktisadi teşekkülünün kapanması ya da satılmasına onay vermişti. Bir mühlet sonra SHP yine açılan CHP’ye iltihak etmiş, “Yeni CHP” de 28 Şubat darbesi sürecinde askerler tarafından kurdurulan hükümetlere ya dışarıdan dayanak olmuş ya da devrin iktidarlarına yönelik muhalefetini en alt düzeye indirmişti.
Milli Güvenlik Kurulu’nun 28 Şubat 1997 tarihinde yayınladığı bildiride “irticai sermaye”ye kısıtlama getirilmesi, ”irticai yayın” yapan basın kuruluşlarının da çok sıkı denetlenmesi istenmişti. Böylelikle Anadolu sermayesini amaç alan maliye kıskacı, boykot, medya infazı ve gibisi engellemeler CHP’nin büyük dayanağını görmüştü.
CHP, GELİRİNİN YÜZDE 87’Sİ FAİZDEN OLAN TÜSİAD’LA KOL KOLA
Kartel medyası, darbe yöneticilerinden aldıkları “irticacı şirketler” listelerini yayınlıyor, CHP milletvekilleri ve teşkilatlar da bu listeler ellerinde şovlar yapıyor, açıklamalarda bulunuyorlardı. 28 Şubat sürecinde, o yıllardaki faaliyetlerinin yüzde 87’sini faizden elde eden TÜSİAD da CHP tarafından boykot listeleriyle yapılan şovlara, açıklamalara dayanak veriyordu.
Bütün bu kaotik ortamda ayrıyeten 25 banka hortumlanmış, net 100 milyar dolar çalınmış – paraları çuvallara doldururken güvenlik kameralarınca görüntülenen banka sahipleri vardı – çeşitli tesir hesaplamalarıyla Türk iktisadına verilen ziyan ölçüsü ise 300 milyar dolara ulaşmıştı. Bu ortada, periyodun hortumlanan birçok bankasında, 28 Şubat yahut daha evvelki darbelerde rol alan, CHP’liliğiyle de meşhur pek çok emekli general ve amiral yönetim kurulu üyesi olarak vazife yapmıştı.
